بغض فروخورده کارگران معدن در بدترین زمان ممکن یعنی در بحبوحه انتخابات شکست; زمانی که این بغض و فریاد اعتراض دستاویزی برای سیاسی بازی حضرات سیاسیون شد.
به گزارش بصیر سبزواربغض فروخورده کارگران معدن در بدترین زمان ممکن یعنی در بحبوحه انتخابات شکست; زمانی که این بغض و فریاد اعتراض دستاویزی برای سیاسی بازی حضرات سیاسیون شد. کارگر معدنی لب به شکایت گشود و با فریادهای اعتراضی خود به وضع بد معیشتی کارگران اعتراض کرد.
عده ای نامزد مورد نظر خود را فردی صبور نامیدند, در مواجهه با اعتراضات کارگری. عده دیگری هم این فریادها را وسیله ای برای برای نقد دولت قرار دادند. سیاسی بازی حضرات و سواستفاده از بغض و اعتراض معیشتی کارگران بدترین توهین به این قشر زحمت کش است.
کارگر یاد گرفته که نان حلال به خانه ببرد اما حضراتِ سیاسیونِ خواب زده هنوز درنیافتنه اند مفهوم نان حلال را.
سیاسیونی که نه بعد از ۴ سال بلکه بعد از نزدیک به ۴۰ سال تازه یاد کارگر جماعت افتاده اند! غافل از این که دیگرحنای “حمایت از مستضعفین” سیاسیون برای کارگران و مستضعفین رنگی ندارد!
کارگری لب به اعتراض گشوده است؛اعتراضی که سالهاست فروخورده و با نجابت خویش دمی برنیاورده است تا مبادا دشمن از این اعتراضات سودی ببرد. کارگران سالهاست که در برابر اشرافیت و فاصله طبقاتی سکوت کرده اند.
کارگر جماعت به حقوق خود راضیست و نهایتا بیمه ای; نه از سفره انقلاب سهمی دارد و نه او را ذخیره نطامش می خوانند!
کارگر جماعت کودکش را بر روی دوش خود بزرگ می کند و نه گرده ی ملت!
کارگر جماعت تنها حقی که برای خودش و خانواده اش قائل است دفترچه بیمه است! کارگر جماعت با حق اوقات فراغت بیگانه است!
بغضهای کارگران معدن در هیاهوی سیاسی بازی حضرات گم شد. بغضی که محصول مدیریت اشرافی و فاصله روزافزون طبقاتی است.
جامعه با ژست های عدالت خواهی و فساد را فَساد گفتن حل نخواهد شد. حضرات سیاسی بهتر است یا شعار عدالت ندهند و کلا بی خیال این مقوله شوند و یا کمی به میان جامعه بیایند تا از دردهای ملت اگاهی یابند.
زمانی که کارگران معدن پس از نزدیک به ۴۰ سال و در استانه انتخابات, یک مسئول بلندپایه را درمیان خود ببینند حق دارند که زبان به اعتراض بگشایند. حق دارند که باور کنند این کار از سر دلسوزی نیست, بلکه بیشتر به شوی انتخاباتی می ماند.
کارگران مظلوم را به حال خود رها کنید, باور کنید نه از سفره انقلاب سهم می خواهند و نه برای کودکانشان حق اوقات فراغت! کارگران را به حال خود بگذارید. چون که در ایران, تنها کارگران مشغول کارند!
انتهای پیام/
