روی زمین ماندن گزینه «پاسخگویی» در شورای شهر ششتمد این منطق را به وجود می اورد که این حرف هایی که برای شورا هست نه تنها دروغ نیست که صحت هم دارد. به نظر می رسد دوستان شورا وظیفه خود و حق خود را لطف اختیاری فرض کرده اند.
این روزها، حال و هوای ششتمد، آرام است. بسیار آرام! از آن «آرامش»هایی که علی کهن (ریاست شورای شهر) همیشه می‌گوید تا «آرامش برقرار نشود نمی‌شود کار کرد»! آرامشی بعد از طوفانِ انتخاب شهردار. شاید تعداد مقاطعی که کار خبرنگاران، تا این حد در تصمیمات مسئولین ششتمد تأثیر گذاشته است زیاد باشد، اما مقاطعی که این تأثیر عینی و محسوس، بوده، زیاد نیست. شاید فقط بتوان به سه یا چهار مورد اشاره کرد که یکی این مورد بود. مواردی چون برکنار شدن ریاست یک اداره یا جلوگیری از ساخت و ساز اشتباه با هزینه دولتی و …
شهرداری که در خفا انتخاب شد و قرار بود … اما نشد! چون خبر آن منتشر شد و اقدامات به موقع مسئولین شهرستان و از همه مهمتر، تذکر به موقع امام جمعه شهر ششتمد، مانع از شکل‌گیری یک فاجعه دیگر شد. اما در بازه زمانی بعد از این اتفاقات و معرفی شخص جدید به عنوان شهردار که آن هم صد روز است معطل حکم استاندار است و مشخص نیست که صلاحیتش تایید بشود یا نشود، اوضاع آرام است و انگار همه چیز به حالت قبل برگشته است. یعنی با همه ماجراهایی که هست و بود هنوز شورای اسلامی شهر ششتمد، حسب وظیفه قطعی و غیر قابل انکارش تصمیم به برگزاری جلسه پاسخگویی یا ارائه گزارش به مردم نگرفته است!
گویا شورا گمان می کند «پاسخ گویی» به مردم لطفی است که می تواند باشد یا نباشد حال این که این حقی است از مردم بر ذمه شورائیان خموش در گرداب سکوت گرفتار آمده.
بی گمان عدم «پاسخگویی» بزرگترین نقطه ضعف شورای فعلی شهر ششتمد ـ در کنار تمام نقاط ضعف دیگر آن ـ است. چرا که این یک دیدگاهِ استبدادی است که هیچ احساس نیازی به دانستن نظر مردم و یا پاسخگویی به مردم نمی کند. البته نمی‌توان فقط شورای فعلی را مقصر دانست. چرا که سنگ بنای این رفتار غلط در ادوار گذشته شورای اسلامی شهر گذاشته شده است. شوراهای گذشته نیز باید بابت برگزاری حداقل جلسات پرسش و پاسخ و ارائه گزارش و مرسوم کردن جلسات متعددِ «غیرعلنی» پاسخ‌گو باشند. رویه غلطی که باعث شده است شورای جدید، هیچ احساس وظیفه‌ای نسبت به این امر نداشته باشد!
از دیدِ دیگر، شاید هیچگاه شرایطی اینچنین بحرانی در هیچ‌کدام از ادوار شوراهای محافظه‌کار ششتمد روی نداده باشد. استعفای سه تن در مدت یک سال و اضافه شدن عضو علی‌البدلی که در اظهار نظراتش از عدم تمایل به اضافه شدن به شورا صحبت می‌کند، ماجرای تصمیمات بحث‌برانگیز این چند سال چون غسال‌خانه، میدان اصلی، المان‌ها و …، استفاده از فرصت‌های شغلی موجود برای اقوام و آخر سر هم که شاهکارِ انتخاب باجناق به عنوان شهردار، این حق را بیشتر از همیشه برای مردم مظلوم و نجیب ششتمد فراهم می‌کند که درباره شائبات ایجاد شده پاسخ بشنوند. آیا واقعاً تمام این اتهامات متوجه شورا هست یا آن‌چنان که خودشان وانمود می‌کنند، این‌ها تنها «فضاسازی رسانه‌ای» وابسته به جریان مخالفشان است؟ این مسئله که اعضای فعلی شورا تا این حد از جلسات علنی، حضور خبرنگاران در جلسات و جلسه پرسش و پاسخ در ملأ عام وحشت دارند، می‌تواند اذهان عمومی را قانع کند که آن‌ها این اتهامات را رد نمی‌کنند.
مهدی اکبری، عضو مستعفی شورا در آخرین مصاحبه خود، بارها تأکید کرد که شورا به خواسته او برای برگزاری جلسات علنی و پرسش و پاسخ با شورا پاسخ نداده است.
با توجه به شرایط پیش‌آمده و طولانی شدن مراحل تأیید شهردار جدید، (که امیدواریم با حضور فعال خود آسیب‌های پیش آمده در این مدت را تا حدی ترمیم کند) به نظر می‌رسد، بی‌اعتنایی شورای شهر به مردم ششتمد باید پایان یابد. این مطالبه به حق مردم شهر و خبرنگاران مبنی بر برگزاری مرتب جلسات پرسش و پاسخ و ارائه گزارش، که حسرت یک جلسه آن بردلها مانده اگر باز هم نادیده گرفته شود، می‌توان مطمئن شد که دوستان درون شورا از پاسخگویی «ترس» دارند.
لازم به یادآوری است که تنها یک بار آن هم در وسط یک جشن پر هیاهو، که اکثر مخاطبان آن نوجوان و نونهال بودند، علی کهن ریاست شورا اقدام به ارائه گزارش کرد که به قول سبزواری‌ها «از سر واکردن»ی بود و جلسه‌ای هم با اصرار مهدی اکبری با خبرنگاران و وبلاگ‌نویسان ششتمد ـ به شکل غیر رسمی ـ برگزار شد.
حال باید پرسید که پس از دو سال و نیم و با این همه فراز و نشیب، آیا باز هم شورا قصد دارد به «پاسخ‌گو نبودن» ادامه دهد؟ حتی پرسش‌های معمولی مانند «چرا اسماعیل استادی، عضو این شورا بارها اعلام به استعفا دادن نموده و هیچگاه اینکار را نکرده؟» و «ابراهیم رازقی تا چه حد در جریان تصمیمات شورا هست؟» یا «چند صد تن آسفالت ذخیره شده برای باجناق شهردار به کجا رفت؟» هنوز هم در ذهن مردم بی پاسخ مانده است!
منبع: رصد/
