حالا که سنگ قبر نداری و / هر پنج شنبه جای تو خالی است// باید جواب این همه گل را داد / این‌ها که ردی از تو نمی‌دانند// حتی خلیج وسعت دریا را / تابوت کرده است و پرچم‌ها// آماده‌اند تا که بر این تابوت / یک شعر ناب و تازه بپوشانند
زمانی که پرواز ۶۵۵ ایرباس ایران به مقصد خود نرسید هیچ کس حتی فکر هم نمی کرد شقاوت کشور مدعی حقوق بشر تا حدی باشد که با ناو خود هواپیمای مسافربری ایران را هدف قرار دهد؛ اما “سی راجرز” کاپیتان ناو آمریکایی “وینسنس” ۲۹۰ غیر نظامی را در یک دقیقه کشته بود و مسافران پرواز ۶۵۵ بر پهنه ی خلیج فارس آرام گرفتند. پس از آن هر سال ۱۲ تیر ماه در سالروز این واقعه، خلیج همیشه فارس گلباران می شود. این روز دست مایه خلق آثار بسیاری از سوی هنرمندان انقلاب اسلامی قرار گرفته است. غزل زیر از حسین گلزار؛ شاعر جوان سبزواری است که در پاسداشت شهدای این واقعه سروده است.
به قربانیان پرواز بی بازگشت ۶۵۵:
با شانه های خالی شهری که / چشم انتظار پرچم ایران اند
با موج‌های آبی دریایی / که از آنچه دیده‌اند گریزان اند
در گوشِ گوش ماهی ساحل هم / لازم به شعر گفتن و خواندن نیست
وقتی مدام شعر شما را در / گوش جهان به زمزمه می‌خوانند
حالا که سنگ قبر نداری و / هر پنج شنبه جای تو خالی است
باید جواب این همه گل را داد / این‌ها که ردی از تو نمی‌دانند
حتی خلیج وسعت دریا را / تابوت کرده است و پرچم‌ها
آماده‌اند تا که بر این تابوت / یک شعر ناب و تازه بپوشانند
منبع: سلام سربدار/
